Bugünkü Aklım Olsa...

Ne kadar çok kullanırız bunu, dünü düşündüğümüzde.Keşke dediğimiz zamanlar için iç geçirip birilerine anlatırız örnek olsun diye, bir de karşımızdakinin yerine geçeriz; 'yerinde olsam...' diye başlar cümlelerimiz.Başımıza gelmiştir bazen, bazen de o imkana sahip olmanın hayalini kurarız.Neden?

Neden kendimizi olduğumuz gibi düşünüp de, imkanımız varken yapmayıp, imkansızlığın ezimetine kapılırız, iç geçiririz.'Ah...' ederiz hep '...bugünkü aklım olsaydı...' diye başlayan cümlelerimizle yaşantımıza.Ya bir şeylere geç kalıyoruz ya da bir şeyler bize çok erken geliyor.Olacağı varmış ya da olmayacağı şeklinde kabullenmeli miyiz, yoksa mücadele mi etmeliyiz?

Bir hocam, dersinden aldığım kötü not için şöyle teselli ediyor beni; 'bunlar fani şeyler, takmayın kafanıza'.Kafamı çevirip baktığımda, sırada oturan atmış yaşında adam çarptı gözüme.Faniliğin son boyutlarını yaşayan adam, zamanında başarısızlığı yüzünden okuldan atılmış, sonra af çıkmış emekli olmasına rağmen tekrar kaldığı yerden devam etmeye karar vermiş.Benim bezgin bir şekilde, sınav haftalarında not topladığım zamanlar, adamın elinde notlar, sırtında çanta, o masadan o masaya hevesle ders çalışmak için oturduğunu gördüm.'Senin neyine be adam, ununu eleyip eleğini asmışsın, daha ne için uğraşıyorsun?' diye düşünüyor insan.Ne olmuş yani zamanında yapamadıysa; 'keşke' demiş zamanında, 'şimdi...' düşünmüş, 'neden olmasın?' diye karar almış.Bir şeyler için bir zaman pişmanlık duymuş ama fırsatını bulduğunda dört kolla sarılmış.Takdire şayen bir durum.Peki bunu bu adam zamanında neden yapamamış?Gelin bir hikaye yazalım:

(Adamın adı Fani olsun)
Fani daha 17 sindedir.Uzun zaman çalışıp hazırlandığı üniversite sınavı kapısını çalmıştır.Sınava büyük heyecanla girmiştir.Fakat onun için ne okuduğu bölümün ne de gideceği üniversitenin önemi vardır.O dönemde okuma yazma oranının düşük olduğu ve lise mezuniyetinin bile pirim getirdiği zamanlarda üniversite öğrencisi olmak büyük bir lütuftur.Okuma aşkıyla yanmaktadır.Hayalini kurduğu üniversite yaşantısı düşündüğünden çok farklı çıkmış, Fani ailesinin zorlukla para gönderdiği, kitaplarını bile alamayacağı yaşam mücadelesi vermektedir.Okulun sunduğu imkanlar ise sınırlı kalmaktadır, ne kadar uğraşsa da derslerine yoğunlaşamaz ve ailesinin durumunu düşünmekten kendini alamaz.O dönemde kalmak okuldan atılmak anlamına geldiğinden, nitekim bu imkansızlıklardan dolayı kalmıştır.Fani, dünyanın faniliğinin atası olan şimdilerde bakiliğin temsili para kazanmanın yollarını aramaya başlar.Neyse ki lise diploması ona iyi bir işin kapılarını açmıştır.Evlenir, çocuğu olur, çocuklarını güzel okullarda okutur...Bir gün kapısını bir postacı çalar, emekliliğini evde oturarak geçiren Fani'ye gelen mektupla yeni bir dünya kapısı aralanır; öğrenci affı çıkmış Fani tekrardan 17 yaşındaki heyecanla sarılır defterine kalemine...

Yaşadığımız her şey gelip geçerken, sahip olduğumuz hayallerimizin bizimle yaşadığı bir gerçek.Hayalleri bir zaman çerçevesine koymaktansa, düşündüğümüz zamanda gerçekleştirememiş bile olsak, bir gün gerçekleşeceği ihtimalini düşünerek mutlu olmalı insan.

Bu günkü aklın diye bir şey yok.'Bu gün böyle düşünüyorum öyleyse şöyle yaşamalıyım' demek var.Keşke deyip geçmişe takılmanın da bir anlamı yok.Yaptıysan ya da yapamadıysan bir şey o durumun koşullarını değerlendirerek düşünmen lazım.En azından ruhun doysun